Υποθερμία 33,49

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009


Στην ζωή, όπως και στην πολιτική, υπάρχει ένας απαράβατος κανόνας που λέει ότι το μέγεθος της τιμωρίας είναι ανάλογο των προσδοκιών που είχαν εναποτεθεί στο πρόσωπο του τιμωρουμένου. Τιμωρία βαριά σε σημείο υποθερμίας 33,49 για τη Νέα Δημοκρατία, νέες μεγάλες προσδοκίες (διαφοράς 10%) που έφεραν απρόσμενα πλατιά χαμόγελα στο ΠΑΣΟΚ.



Ο Γιώργος, συνεχιστής της δυναστείας "Παπανδρέου 3rd Generation", καλείται να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες της διπλής πρόκλησης για τόνωση της οικονομίας αλλά και δημοσιονομική προσαρμογή. Στα πρώτα του βήματα σαν πρωθυπουργός οφείλει να δώσει δείγματα γραφής με θεσμικές μεταρρυθμίσεις. Εχει ευχή και κατάρα να παραμερίσει τα μιντια, τους κομματικούς συνδικαλιστές και τους οικονομικούς μεγαλοπαράγοντες. Είναι υποχρεωμένος να μην επιτρέψει την επιστροφή των Τζεντάι που καραδοκούν για εξουσία και αντίθετα να επιδείξει διάθεση συνεργασίας με τις υπολοιπες δυνάμεις. Ολοι οι Ελληνες, ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης, θέλουν να πετύχει στην ιστορική αυτή ευκαιρία του. Αν μάλιστα έχει πάρει το μάθημά του από το πάθημα του Καραμανλή, τότε θα προχωρήσει γρήγορα και άμεσα, όσο η εντολή είναι νωπή και τα συμφέροντα κοιμούνται...



Ο Κώστας, συνεχιστής της δυναστείας "Καραμανλής 2G", μετά την ατολμία των 5,5 χρόνων για ριζικές μεταρρυθμίσεις, μετά την κούραση, την αδράνεια και τα ολέθρια σφάλματα της θητείας του, με χαρακτηριστική γενναιότητα ανέλαβε την ευθύνη της ήττας και παραιτήθηκε από την προεδρία. Εκεί, μέσα στη μοναξιά της ήττας, ανάμεσα σε άδεια καθίσματα, προτίμησε μόνος στο κάδρο να χρεωθεί το κόστος και να εκτελέσει την τελευταία πράξη ευθύνης του, θυμίζοντας μας το μεγαλείο του ένδοξου θείου του. Η συγκίνηση μεγάλη και η απορία μεγαλύτερη: που ήταν αυτός ο Καραμανλής όλα τα προηγούμενα χρόνια?



Τη μέρα των γενεθλίων του κόμματος, το κόμμα αλλάζει σελίδα. Με τη δυναμική του αυτονόητου, η μεγάλη φιλελεύθερη παράταξη πρέπει και θα ξαναγεννηθεί. Μακριά από τις αποτυχημένες λογιστικές πολιτικές, μέσα από τολμηρή ζύμωση θα επαναπροσδιορίσει την ιδεολογία της. Η γαλάζια γενιά, όσο πληγωμένη κι αν είναι τώρα, θα ορθώσει ανάστημα για άλλη μια φορά. Και θα περιμένει. Μαζί με το νέο αρχηγό.



Στην δύσκολη αυτή πορεία, θα βρεθούν διάφοροι "σωτήρες". Θα βρεθούν διάφοροι που θα την παροτρύνουν να κρατήσει "ψηλά το κεφάλι". Οι κύριοι αυτοί, καλά θα κάνουν να θυμούνται κάτι: η γαλάζια γενιά έχει μάθει να κρατά ψηλά το κεφάλι. Το έμαθε καλά όταν οι ίδιοι κύριοι την αναγκάσανε να το έχει χαμηλά για πολλά χρόνια, εξαιτίας των αποφάσεων τους. Και ένα είναι σίγουρο, δεν θα το ξεχάσει ΠΟΤΕ...