Το πικρό ποτήρι

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

24.00. Ειδήσεις. Ζαπινγκ στα κανάλια. Το μενού ίδιο παντού και a la carte, τα ορεκτικά άνοστα, η σαλάτα ανάλατη και το κυρίως πιάτο καυτό.


Πρώτα σερβίρεται το ορεκτικό. Δημοσιεύεται η έκθεση της Eurostat βάσει της οποίας το έλλειμμα έχει σκαρφαλώσει στο 5%, η ύφεση θα συνεχιστεί και μετά το 2010 και η ανεργία θα εκτιναχθεί στα ύψη. Ο αρμόδιος υπουργός κος Παπαθανασίου σπεύδει να δηλώσει ότι ετοιμάζει νέα μέτρα για την καταπολέμηση της κρίσης, ενώ ακόμα και μικρό παιδί μπορεί να καταλάβει ότι δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί την κατάσταση.


Μετά το άνοστο ορεκτικό της eurostat, ακολουθεί η σαλάτα. Ο έτερος υπουργός Ευριπίδης Στυλιανίδης, προκαλεί με την επίκληση του... πρωτοκόλλου, για να δικαιολογήσει την προκλητική σπατάλη του δημόσιου χρήματος στο Παρίσι. Ο συγκεκριμένος υπουργός δαπάνησε 2.500 τη βραδιά για να διαμείνει σε πολυτελέστατο ξενοδοχείο στο Παρίσι και χρέωσε τον Ελληνα φορολογούμενο με 24.505 ευρώ για διήμερο ταξίδι και διαμονή σε πολυτελέστατο ξενοδοχείο του Μπορντό, αν και είχε τη δυνατότητα να μην πληρώσει ούτε ευρώ, καθώς υπήρχε πρόβλεψη για δωρεάν διαμονή σε άλλο ξενοδοχείο με έξοδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης.


Προσπερνώντας την ανάλατη σαλάτα, επιτέλους φτάνει η ώρα για το κυρίως πιάτο. Στην οθόνη εμφανίζεται ένας τρίτος υπουργός, ο κος Παυλίδης κουνώντας - σε μαγνητοσκόπηση – προκλητικά το δάκτυλο, απειλώντας θεούς και δαίμονες, εκβιάζοντας ολόκληρη την κυβέρνηση. Αποσβολωμένος περιμένω να ακούσω ότι τον πήρε ο διάολος και τον σήκωσε. Μάταια. Ανακοινώνεται ότι η κυβέρνηση, παρά την άτυπη «εντολή» για ψήφο κατά συνείδηση, τάσσεται κατά της παραπομπής του εν λόγω βουλευτή, για τον απλούστατο λόγο ότι φοβάται την άμεση συνέπεια της μη παραίτησής του - σε περίπτωση που παραπεμφθεί - δηλαδή την άμεση διεξαγωγή εθνικών εκλογών, έτσι για να δείξουμε ότι δεν τον προστατεύουμε. Πανάθεμα μας...


Εκεί που ελπίζω ότι το μαρτύριο του πιπεράτου κυρίως πιάτου τελειώνει, έρχεται το ξυνό-γλυκό σαν κατραπακιά. Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, και μαζί του όλοι εμείς οι ψηφοφόροι του, ελπίζει σε μια χείρα βοηθείας από το κόμμα Καρατζαφέρη. Οι γαλάζιες διαρροές θεωρούνται δεδομένες από τους δελφίνους και για αυτό το λόγο ο Βορίδης και ο Γεωργιάδης αναδεικνύονται σε σανίδες σωτηρίας για την μεγάλη φιλελεύθερη κυβερνητική παράταξη. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Καρατζαφέρης βρίσκει χώρο και εμπαίζει με τη στάση του, δηλώνοντας υπέρ της αθωότητας του Παυλίδη αλλά ταυτόχρονα και υπέρ της παραπομπής του!


Το μενού επιτέλους έχει τελειώσει. Η ανικανότητα αποδεικνύεται περίτρανα από την eurostat. Η στάση του Στυλιανίδη δείχνει την αλαζονεία σε όλο της το μεγαλείο τη στιγμή που προκαλεί ανυπόφορα τον κόσμο που βρίσκεται σε κρίση. Η αδυναμία του Πρωθυπουργού να βάλει στην θέση του το κουνάμενο δάκτυλο του Παυλίδη, φανερώνει ότι η συγγένεια του με τον μακαρίτη Εθνάρχη, μόνο συμπτωματική μπορεί να είναι. Η στάση των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας να φοβούνται το ενδεχόμενο εκλογών μήπως και δεν επανεκλεγούν δείχνει την έλλειψη θάρρους και περηφάνιας τους.



Κι εμείς όλοι όσοι στηρίζουμε όλα αυτά τα χρόνια τους παραπάνω κυρίους, όσοι πιστεύαμε κι ελπίζαμε ότι θα τολμήσουν, θα αλλάξουν και θα δημιουργήσουν, μάταια βρισκόμαστε όμηροι του a la carte μενού που μας προσφέρουν. Ευτυχώς όμως το κρασί είναι εκτός μενού. Μπορούμε να το διαλέξουμε. Ετσι, όμως, για να δούνε τη «γλύκα», το βράδυ των εκλογών, θα το πιούμε μόνοι μας στο σπίτι μας. Ας έρθουν να τους κεράσουμε ένα πικρό ποτήρι...