Φυλακές: Ανάπτυξη και Προκαταλήψεις(?)

Παρασκευή 13 Μαρτίου 2009

Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από την κατάθεση πρότασης του Δικηγορικού Συλλόγου Ορεστιάδας, για κατασκευή δικαστικών φυλακών στην πόλη. Η πρόταση αυτή, με το άκουσμα της και μόνο, προκάλεσε αναστάτωση και ανάμεικτα συναισθήματα, τόσο στους κατοίκους όσο και στους Δημοτικούς συμβούλους. Το δίλημμα μεγάλο, τα προσδοκώμενα οφέλη πολλά και μετρήσιμα, οι αναμενόμενες ζημίες λίγες αλλά με δυσχέρεια - λόγω της φύσης τους – στην τοποθέτησή τους στη ζυγαριά.


Η λειτουργία φυλακών σε μία πόλη σαν τη δικιά μας, ειδικά σε μία εποχή οικονομικής κρίσης και ανεργίας, θα συμβάλλει αναμφισβήτητα στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Σε μία υποθετική κατασκευή φυλακών για 200 κρατουμένους, θα υπάρξουν νέες θέσεις εργασίας στο διοικητικό προσωπικό και στο προσωπικό φύλαξης τους, για 300-400 τουλάχιστον άνεργους. Οι άνεργοι αυτοί, είτε θα είναι κάτοικοι της πόλης (ευχής έργο) οπότε και θα μειωθεί η ανεργία στην περιοχή μας, είτε θα γίνουν μόνιμοι κάτοικοι της οπότε και θα αποτελέσουν νέα (έμμεση) πηγή εσόδων. Παράλληλα θα αναπτυχθούν γραφεία προσφοράς γραφειοκρατικής δουλειάς για την εξυπηρέτηση των φυλακών καθώς επίσης και θα αυξηθεί ο τζίρος σε καταστήματα της περιοχής που (ενδεχομένως) θα προμηθεύουν το ίδρυμα (σίτιση, προώθηση υλικού κλπ). Τέλος θα δημιουργηθεί κίνηση στα καταστήματα, ξενοδοχεία, εστιατόρια κλπ της πόλης από συγγενείς των κρατουμένων που θα τους επισκέπτονται. Με λίγα λόγια, θα γεννηθούν νέες δραστηριότητες στην περιοχή που θα προσφέρουν πολύτιμη πνοή στην ευμάρεια του τόπου.


Στον αντίποδα όλων αυτών, έρχονται να μας αναστατώσουν οι «παράπλευρες απώλειες» που συνήθως έχουν τέτοια εγχειρήματα. Η ιστορία έχει δείξει, ότι στα μέρη που λειτουργούν φυλακές (εντός και επομένως και εκτός από αυτές), αναπτύσσονται μεγάλα κυκλώματα ναρκωτικών με αυξανόμενη συνήθως δράση στο πέρασμα του χρόνου. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του δήμαρχου Αυλώνας: «Δεν φοβόμαστε τις φυλακές, αλλά τα κυκλώματα που δρουν μέσα και έξω από αυτές». Εκτός αυτού, η δεδομένη ύπαρξη ενός ανοργάνωτου κράτους που δεν μπορεί να δημιουργήσει συνήθως ανθρώπινες συνθήκες διαμονής των κρατουμένων (σε φυλακές δυναμικότητας 8.000 ατόμων στη χώρα, στεγάζονται σήμερα 12.500 κρατούμενοι με προβλήματα καθαριότητας, απασχόλησης, περίθαλψης, δυναμικού κλπ), οδηγεί, πολλές φορές με μαθηματική ακρίβεια, σε εξεγέρσεις των κρατουμένων με συνακόλουθες σκηνές τρόμου. Παράλληλα, με τα ελλιπή, συνήθως, μέτρα ασφαλείας που σπάνια τηρούνται είναι συχνό το φαινόμενο των αποδράσεων (με αποκορύφωμα την πρόσφατη απόδραση με ελικόπτερο από τις φυλακές υψίστης ασφαλείας(!) του Κορυδαλλού) που δημιουργεί ένα μόνιμο αίσθημα φόβου και ανασφάλειας στους κατοίκους της περιοχής (δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι εδώ και πάρα πολλά χρόνια υπάρχει έντονο αίτημα των κατοίκων του Κορυδαλλού για απομάκρυνση των φυλακών από τον ιστό της πόλης).


Το συμπέρασμα προκύπτει πολύ δύσκολα. Το δίλημμα είναι μεγάλο. Αντε και η οικονομική ανάπτυξη μπορεί πάνω-κάτω να μετρηθεί στη ζυγαριά. Πως όμως μπορεί να ζυγιστεί ο κίνδυνος των ναρκωτικών, των εξεγέρσεων, των αποδράσεων και της άσχημης φήμης?
Κάποιοι θα βρούνε εργασία και σίγουρα πάνω από όλους θα ωφεληθεί το εισόδημα των «ποινικολόγων» που θα ευνοηθούν τόσο από ένα «παραδικαστικό» κύκλωμα που ενδεχομένως δημιουργηθεί (εύρεση πελατών μέσα από τις φυλακές), όσο και από την εδραίωση Εφετείου και λοιπών δικαστικών οργάνων. Οι εισροές από τον «εσωτερικό τουρισμό» που θα προκύψει, θα προέρχονται από συγγενείς - ως επί το πλείστον - μειωμένης οικονομικής δύναμης με αμφίβολης προέλευσης χρήμα. Αγνωστες θα είναι και οι συνέπειες των κυκλωμάτων που θα αναπτυχθούν. Η "προκατάληψη" του κόσμου για τη «ρετσινιά» που ενδεχομένως να αποκτήσει η πόλη μας, που μπορεί να χαρακτηριστεί «φυλακούπολη» με ότι αυτό συνεπάγεται, είναι μεγάλη. Και σίγουρα δεν είναι μεγάλη χωρίς αιτία.

Είναι μία από τις περιπτώσεις, που ίσως άλλα πει το «μυαλό» μας, και άλλα η «καρδιά» μας. Σίγουρα, όμως....
είναι φρονιμότερο να ΜΗΝ το ρισκάρουμε…