Που είναι η μαγεία...?

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009


Ηταν ένα αξέχαστο βράδυ για την Ελλάδα στις 23 Ιουλίου 1974 όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας μετά την ανατροπή της δικτατοριας. Ο Καραμανλής κατόρθωσε σε μικρό χρονικό διάστημα να ανοίξει τον δρομο προς την κοινοβουλευτικη δημοκρατια και λίγα χρονια αργότερα να την καταστήσει ισχυρή στην Ελλάδα. Παράλληλα πήρε την χώρα από το χέρι και  την οδήγησε στην πάλαι ποτέ Ευρωπαική Κοινότητα. Αποφασιστικός, αφοσιωμένος, με έντονη αίσθηση καθήκοντος έφτιαξε μια Συγχρονη Ελλάδα που ακόμα και σήμερα είναι κατά πολύ όπως την διαμόρφωσε. Με το γνωστό ρητό του «Στην Ελλάδα δεν αρκει να κουρδίζεις το ρολόι σου. Πρέπει να σπρώχνεις τους δείκτες με τα δάκτυλά σου» έγινε σε άλλους πολύ αγαπητός, ενώ σε άλλους μισητός. Είχε όμως το σεβασμό όλων. Ενας αληθινός ηγέτης.





Λίγα χρόνια αργότερα, το 1981 την διακυβέρνηση της χώρας ανέλαβε ο πρώτος σοσιαλιστης πρωθυπουργος στην Ελλάδα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου. Πανέξυπνος πολιτικός που από πολλούς κατηγορήθηκε ως αριστερός δημαγωγός, ενώ από άλλους υμνήθηκε ως σωτήρας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με ενεργή δράση στα Βαλκάνια και Μέση ανατολή, ανέδειξε την χωρα διεθνώς. Σαν δεινός ρήτορας που ήταν, είχε μια «μυστικιστική σχέση» με το λαό καθώς είχε μαγέψει ένα μεγάλο μέρος του όπως μόνο λίγοι άλλοι.  Με την γνωστή του ατάκα « Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες» έγινε σε άλλους πολύ αγαπητός, ενώ σε άλλους μισητός. Είχε όμως το σεβασμό όλων. Ενας αληθινός ηγέτης.




Αληθινοί ηγέτες πέρασαν πολλοί. Από τον Μεγα Αλέξανδρο εως τον Κ.Καραμανλή και τον Α.Παπανδρέου πολλοί χάραξαν το στίγμα τους στην ιστορία της χώρας με ανεξίτηλο μελάνι.  Ανθρωποι που μαγεψαν τον κόσμο, που συνάρπασαν τα πλήθη, που ενέπνευσαν τους δίπλα και απέκτησαν τον σεβασμό των απέναντι. Κάπου όμως η συνταγή χάθηκε. Η παραγωγή των αληθινών ηγετών σταμάτησε ξαφνικά. Εμφανίστηκε το νέο μοντέλο τους, ίσως πιο προηγμένο (?), ίσως από επιταγή των καιρών: οι Διαχειριστές.







Οι χαρισματικοί ηγέτες έδωσαν τη θέση τους στους ικανούς και ανίκανους διαχειριστές. Το όραμα έδωσε τη θέση του στην δυναμική λογιστική. Η μαγεία του «λόγου του μπαλκονιού» έδωσε στη θέση της στο μοντέρνο (πανάθεμά το) στημένο debate των 6 ή 2 ή 32 αρχηγών και οπλαρχηγών. Κάποτε τα στελέχη των κομμάτων μίλαγαν στον αρχηγό τους στο πληθυντικό πρόσωπο, από σεβασμό. Σήμερα ψάχνουν να βρούνε την κατάλληλη στιγμή να ορμήξουν στις σάρκες του για να βουτήξουν την καρέκλα του. Ο σεβασμός χάθηκε και μαζί του χάθηκε και η μαγεία…





Είναι φυσιολογική η έλλειψη ηγετών καθώς δεν υφίστανται πλέον οι κατάλληλες ιστορικές συνθήκες που θα ήταν ικανές να αναδείξουν τέτοιες φυσιογνωμίες? Είναι τόσο πιεστικά τα  προβλήματα σήμερα και τόσο κοσμοϊστορικές οι ανακατατάξεις που συντελούνται σε οικονομικό, κοινωνικό και ιδεολογικό επίπεδο που εμποδίζουν στην εμφάνιση ηγετών? Φταίει άραγε η διάθεση των οικονομικών παραγόντων να ελέγξουν απόλυτα τους αντιπροσώπους των λαών ή μήπως ευθύνεται η κυριαρχία της τηλεόρασης και η εγκαθίδρυση ενός νέου τύπου δημοκρατίας, της «τηλεοπτικής»;




Σε δύσκολες περιόδους, όπως σήμερα, οι λαοί έχουν την τάση να συσπειρώνονται στην ηγεσία τους . Τοπίο ιδανικό για την εμφάνιση ηγετών με όραμα και σχέδιο για το μέλλον. Ηγέτες που θα μπορούσαν με απλές κινήσεις να οδηγήσουν στην αφάνεια τους σημερινούς διαχειριστές που δεν αποτελούν παρά δημιουργήματα της μικρής οθόνης και των δημόσιων σχέσεων.


Κι εμείς?


Εμείς ψάχνουμε την έμπνευση, θέλουμε πίσω τη μαγεία, ανυπομονούμε να σεβαστούμε και να εμπιστευτούμε. Μέχρι τότε θα αμφιταλαντευόμαστε μεταξύ του ενός και του άλλου κόμματος ή θα μένουμε σταθεροί σε κάποιο, απλά και μόνο λόγω των αναμνήσεων μας.…
 

11 σχόλια:

Dioskouros είπε...

Μακιαβελι πολύ καλή η νέα εμφάνιση και να ευχηθώ και εγω με τη σειρά μου καλή season.

Συμφωνω απολυτα με όσα αναφέρεις στην αναρτηση σου με κάποια επιφυλαξη για τον Αντρεα Παπανδρεου. Μπορει να μεγεψε τα πληθη αλλά πηγε την Ελλαδα πολυ πισω. Καλυτερα στη θεση του να ειχαμε τον αμπαλο Σημιτη γιατι τουλαχιστον το δημοσιο χρεος δεν θα ειχε παρει την κατρακυλα που πηρε απο τοτε

Ανώνυμος είπε...

Καλή χρονια και από μενα με την ευχή να περάσουμε καλα τις κρυες μερες του χειμώνα και φετος.

Διοσκουρε αν και εχω δεξιες καταβολες δεν μπορω να αρνηθω οτι ο παπανδρεου ηταν μεγαλος ηγετης. Στην λογικη του μακιαβελι οτι ηταν σεβαστος απο ολους ασχετα αν καποιοι τον αντιπαθουσαν, ηταν σιγουρα ηγετης. καμια σχεση με τον απογονο του ..

Α.Π.

Ανώνυμος είπε...

το μηλο παντος κατω απο τη μηλια ΔΕΝ επεσε. Και στις δυο περιπτωσεις

Phaethon είπε...

Νομίζω, και διορθώστε με αν κάνω λάθος, ποτέ στην ιστορία ένας περίοπτος γονιός δεν χάρηκε, ή αν θέλετε καμάρωσε, ένα λαμπρότερο από τον ίδιο απόγονό του, με εξαίρεση ίσως τον Μ. Αλέξανδρο, όπου εκεί όμως υπήρχε μία ιδιάζουσα σχέση μεταξύ πατέρα και γιου!
Τα παιδιά των ισχυρών φυσιογνωμιών καίγονται στην προπόνηση... ή την απαξιώνουν εξ'αρχής!
Το βλέπουμε άλλωστε! Το ζούμε!
Το θέμα είναι ότι βιώνουμε ήδη τις γόνιμες συνθήκες που θα γεννήσουν τον ηγέτη... αλλά.. μάλλον ο Ηρώδης αυτήν την φορά έκανε σωστά την δουλειά του... και θα συνεχίσουμε τον "κύκλο των χαμένων.. απογόνων"!

Χρήστος Χαρακοπίδης είπε...

Αγαπητέ μου φίλε Makiaveli,

Δεν έλαβες υπόψη σου ένα σοβαρό παράγοντα. Τα "μαγικά" των κάθε λογής μάγων τα αντιλαμβάνονται διαφορετικά από τη μια μεριά οι "θεατές" και από την άλλη οι συνεργοί του μάγου. Άλλη "μαγεία" δέχονται ακόμα τα παιδιά και άλλη ψυλλιασμένοι, για πολλά κόλπα, ενήλικες.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου έζησαν και έδρασαν σε εποχές που το ζητούμενο ήταν να επιβληθούν στο στενό πυρήνα των "σφετεριστών" της εξουσίας τους, καθώς ήταν ελάχιστοι αυτοί που ήταν σε θέση να το κάνουν. Από κει και μετά ήταν πολύ εύκολο να δημιουργήσουν και να διογκώσουν το "μύθο" τους, καθώς ο αρχηγός τότε ήταν δυσθεώρητος και απρόσιτος στους "κοινούς θνητούς". Μια φωτογραφία με τον αρχηγό ήταν αρκετή για να εκλεγεί κανείς βουλευτής. Επομένως ήταν πολύ εύκολο για τον αρχηγό να περάσει στις "μάζες" τις αποφάσεις του και με ένα είδος αυθυποβολής ακολουθούσαν οι οπαδοί. Δύσκολα αμφισβητούνταν ακόμα και η πιο ανεδαφική και αντιφατική ιδέα του αρχηγού.
Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ο κάθε πολιτικός αρχηγός είναι έκθετος σε άπειρες κάμερες και μικρόφωνα και επισημαίνεται, διογκώνεται και χρησιμοποιείται το κάθε του ελάττωμα. Η απομυθοποίησή του γίνεται αργά ή γρήγορα. Κλασικό παράδειγμα ο Καραμανλής ο Β΄, που επιχειρήθηκε να εμφανιστεί για μεγάλο διάστημα σαν "μεγάλος ηγέτης" χρησιμοποιώντας το σχετικό έλεγχο των ΜΜΕ, μέσω Ρουσόπουλου, που ήξερε πολύ καλά τη δουλειά. Θα παρατηρήσατε φαντάζομαι ότι η κατάρρευση της εικόνας Καραμανλή ξεκίνησε με τον κλονισμό της θέσης και την τελική απομάκρυνση Ρουσόπουλου από το Μαξίμου.
Ακόμη υπάρχουν άπειρα στελέχη στα κόμματα με ανώτερες σπουδές απ΄ αυτές των αρχηγών και διαφορετικές απόψεις, που εύκολα μπορούν να διατυπώνουν. Εκ των πραγμάτων δεν είναι πλέον εφικτή η δημιουργία "μύθων" και αυτό έχει επιπτώσεις και στον τρόπο που τους αντιμετωπίζουν και οι απλοί πολίτες. Ο καθένας από μας πλέον πιστεύει ότι θα ήταν καλύτερος πρωθυπουργός απ΄ αυτούς που διεκδικούν το αξίωμα.
Ο Γ. Παπανδρέου δεν έπεσε σ΄ αυτή την παγίδα. Αποδέχθηκε εξ αρχής τη νέα πραγματικότητα και υιοθέτησε την εικόνα του πολιτικού , που έχει τις ίδιες δυνατότητες με πολλούς άλλους ακόμα, αλλά διεκδικεί για τον εαυτό του τον "θεσμικό ρόλο" που θα του δώσει τη δυνατότητα να συγκροτήσει μια ομάδα ανθρώπων, που ξέρει και μπορεί. Από το μοντέλο του "ηγέτη", που μαγεύει και καθοδηγεί, πήγαμε στο μοντέλο της "ηγετικής ομάδας", που εμπνέει εμπιστοσύνη και ελέγχεται για τη λειτουργία της από έναν "ειλικρινή θεματοφύλακα" των αξιών , που αποδέχονται οι πολίτες και δε χρειάζεται να είναι κατ ανάγκην "ο ηγέτης" παλαιάς κοπής.

Ανώνυμος είπε...

Και τη Ντόρα που έρχεται που την βάζεις? Πιθανόν να ξεπεράσει το μπαμπά...

Phaethon είπε...

Κε Χαρακοπίδη, έχετε απόλυτο δίκιο σε όλα όσα αναφέρετε. Δεν θα μπορούσα πραγματικά να συμφωνήσω περισσότερο! Μόνον θα ήθελα να προσθέσω το εξής: όλα αυτά τα "κόλπα" είναι αναγκαία για κάποιον που πρέπει να παριστάνει τον ηγέτη... ο πραγματικός ηγέτης στην δεδομένη στιγμή που εμφανίζεται παραλύει το επικοινωνιακό σύστημα και δεν χρειάζεται κανέναν Ρουσόπουλο να του φτιάξει το image.. το έχει από μόνος του και πηγαίο!

Ανώνυμος είπε...

Στην εποχή της απομυθοποίησης των πάντων(ανθρώπων, θεσμών,) πόσο χρήσιμοι είναι οι μύθοι; Στην ‘’νέα’’ όπως την αποκαλούν Εποχή, μήπως θα βιώσουμε μια νέα πάστα ηγετών, αυτών της ρεαλιστικής πολιτικής;

outsider

Ανώνυμος είπε...

Ίσως αυτό είναι το πρόβλημα, ότι πάντοτε σκύβουμε το κεφάλι και περιμένουμε έναν ηγέτη να μας πάρει από το χέρι...

Ανώνυμος είπε...

20-9-2009 6:10μμ
natos pali........

Ανώνυμος είπε...

Αυτος ο μικρος που δεν ξερει να μιλαει ελληνικα δεν εχει καμια σχεση με τον πατερα του που μας εβγαζε στους δρομους. Δυστυχως θα τον εχουμε πρωθυπουργο

Νοσταλγος του αληθινου ΠΑΣΟΚ