Ποινικοποίηση Δημοσίου βίου

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Ένα από τα πλέον δύσκολα φιλοσοφικά ζητήματα που έχουν τεθεί προς διερεύνηση, με ηθικές, πολιτικές αλλά και νομικές προεκτάσεις, είναι ο προσδιορισμός των ορίων της ποινικοποίησης του δημοσίου βίου.

Ποιο είναι το όριο μεταξύ της «αγενούς» κριτικής και της συκοφάντησης πολιτικού αντιπάλου? Ποιο το όριο μεταξύ της ηθικής «ασυλίας» και της ατιμωρησίας? Ποιο το όριο μεταξύ της ελευθερίας και της προσωπικής (νομικής) προστασίας?

Είναι πολλές οι φορές που έχουμε γίνει μάρτυρες άκρατης ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής ακόμα και με στόχο την προκατασκευή ενόχων όπως, όμως, είναι και πολλές οι φορές που στην επίκληση της αποφυγής της (ποινικοποίησης) διαπράττονται πολιτικά εγκλήματα χωρίς αναστολή.

Η αποδοχή ενός κοινού σημείου αναφοράς, ως ενός κοινά αποδεκτού συστήματος αξιών, είναι πολύ δύσκολη λόγω κυρίως της έλλειψης σαφήνειας των ηθικών αλλά και επιστημονικών κοινωνικών κανόνων. Στα πλαίσια που είναι τελείως υποκειμενικό – για τον καθένα μας - το όριο πέρα από το οποίο έχουμε προσβλητική συμπεριφορά ατόμου ή θεσμού και με δεδομένη την διάσταση μεταξύ ηθικών και συνταγματικών αξιών, είναι τελείως υποκειμενική και η κρίση περί σωστής ή λανθασμένης ποινικοποίησης.

Προσωπικά, πιστεύω ακράδαντα ότι οι πολιτικές αντιπαραθέσεις πρέπει να γίνονται πάνω στα πραγματικά προβλήματα ενός τόπου, με βάση τα γεγονότα, τις ιδεολογικές θέσεις και την ουσιαστική διάθεση για επίλυσή τους. Τόσο οι συκοφαντίες και ύβρεις όσο και οι ποινικές διώξεις οδηγούν μόνο σε αποπροσανατολισμό και νοσηρό πολιτικό κλίμα. Οι δημοκρατικές παραδόσεις και κατακτήσεις της ιστορίας μας επιβάλλουν ξεκάθαρα να μην ποινικοποιείται η πολιτική ζωή.

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραία όσο και επίκαιρη η άποψη σου.
Όλα εξαρτώνται από το πόσο πολύ θέλουμε κάτι, πότε το θέλουμε και γιατί το θέλουμε. Κυρίως εξαρτώνται από το αν υπάρχει κάποιος ή κάτι που να μπορεί να οριοθετήσει τα θέλω μας. Κάτι που να μπορεί να υποδηλώνει έναρξη και λήξη του ¨ηθικού πολέμου¨ που έτσι κι αλλιώς υπάρχει πάντα στις δημοκρατικές κοινωνίες μας. Νομίζω ότι εμείς οι πολίτες με την ψήφο μας αλλά και με την στάση μας μπορούμε να βάλουμε αυτά τα σύνορα.

Ανώνυμος είπε...

Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ. ΠΟΣΕΣ ΜΗΝΥΣΕΙΣ ΚΑΤΕΘΕΣΕ ΣΕ 2 ΧΡΟΝΙΑ; ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ Η ΡΟΡΟ. ΡΩΤΗΣΤΕ ΤΟ ΒΑΡΣΑΜΗ

Ανώνυμος είπε...

ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ή ΜΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ ΄΄ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΖΩΗ ΄΄ ή ΑΚΟΜΗ ΄΄ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΒΙΟΣ΄΄..
ΑΝ και οπως λες ειναι δυσκολο να οριοθετησεις τα ορια απο την άλλη ομως ειναι πολυ απλό..ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να μπερδευεις και στο ονομα της πολιτικής ζωής (που σε πολλες περιπτωσεις εισαι ουρανοκατεβατος ή καιροσκοπικά ασχολείσαι με αυτήν)να διαπράττεις απλά ποινικά αδικήματα,για τα οποία ενας πολίτης αντιμετωπιζει την δικαιοσύνη και εσύ να εισαι απο απυρόβλητο.
ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΚΟΙΝΟ ΜΥΣΤΙΚΌ οτι αυτοι που για διάφορους λογους χρησιμοποιούν αυτην την καραμελα ειναι και οι ποιο επικινδυνοι..ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΡΕΤΣΙΝΙΑ ,οταν ΚΑΠΟΙΟΣ στο ΟΝΟΜΑ της πολιτικής ζωης αμαυρωσει καποιον ,ακομη και αν δικαιωθεί με οσες αποφασεις υπερ του.
Αρα λοιπον το να λεει κανείς οτι εγω ειμαι υπερ της μη ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής ,ειναι πολύ μεγάλη κουβέντα.

Ανώνυμος είπε...

Δημοκρατικά σκεπτόμενος πολίτης ελάχιστα πιστεύω ότι θα μπορούσε να αποδεχτεί την ποινικοποίηση της δημόσιας ζωής .Όταν λείπουν οι ακρότητες και αφού ούτως ή άλλως επιβάλλεται η διαφάνεια η κριτική και ο έλεγχος της δημόσιας ζωής ,στο πλαίσιο αυτό ο εξουσιάζων κυρίως, πρέπει να αποδέχεται τον έλεγχο ,την κριτική την σάτιρα όσο σκληρή και αν παρουσιάζεται, όσο και αν βλάπτει τον κρινόμενο ,αρκεί να μην τον συκοφαντεί, χρησιμοποιώντας ψευδή στοιχεία. Η απειλή μηνύσεων όπως επίσης οι καταθέσεις μηνύσεων και αγωγών που αποβλέπουν σε οικονομικό όφελος είναι καταδικαστέες και απαράδεκτοι . Φανερώνουν αδύναμους και ανασφαλείς πολιτικά άνδρες. Κλασικό παράδειγμα ο δήμαρχος κ. Μουζας. Ίσως στην περίπτωση του υπάρχει και το δικηγορικό συμφέρον λόγο συμβίας. Όπως και να το δούμε οι θέσεις και οι αντιπαραθέσεις πολιτικού ,αυτοδιοικιτικού περιεχομένου κρίνονται στις αίθουσες των δημοτικών συμβουλίων και ΟΧΙ στις δικαστικές αίθουσες.

Ανώνυμος είπε...

15-3=12......gi ayto Sakis den ,milages....

Ανώνυμος είπε...

Δεν υπαρχει "δημοτικη" ασυλία. Οσοι συκοφαντουν η κατηγορουν χωρις στοιχεία πρεπει να τιμωρουνται

Ανώνυμος είπε...

Δύο χρόνια που αυτή η έρμη πόλη έχει στό τιμόνι της ένα Δήμαρχο που το μόνο που έχει κάνει είναι να σέρνει πολιτικούς του αντιπάλους στα δικαστήρια.
Είναι καιρός αυτός ο κύριος να αναθεωρήσει τις σκέψεις του και επιτέλους να αρχίσει να ασχολείται και με το αντικείμενο του
δήμου.
Θα είναι ο μοναδικός υπεύθυνος αν χαθεί το τρίτο τμήμα του παν/μιου,
Θα είναι ο μονοδικός υπεύθυνος αν η Ορεστιαδα μήνει ουραγός σε αποροφητικότητα από το ΕΣΠΑ
Θα είναι γενικά υπεύθυνος αν η πόλη μας θα συνεχίσει να ειναι στάσημη.
Εχει βέβαια ευθύνη για την μη λειτουργία του κολυμβητηρίου,για την μη συνέχιση τών εργασιών στο πολιτιστικό κέντρο,για την ελιπή καθαριότητα και για ενα σωρό άλλων θεμάτων καθημερινότητας.
Φτενει πια δεν πάει άλλο. Ας καταλάβει οτι αρκετοί άνθρωποι επιλέξαν να ζούνε στήν πόλη αυτή, ούτε τσιφλίκη του είναι ούτε δική του δουλειά.
Καιρός είναι να στρωθεί στην δουλειά-αν μπορεί-και να αφήσει τις μυνήσεις και τις μαλ...ς

Ανώνυμος είπε...

1.ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ
2.Η ΠΟΛΗ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΠΑΡΚΙΝΓΚ. ΤΟ ΔΙΠΛΟΠΑΡΚΑΡΙΣΜΑ ΕΓΙΝΕ ΚΑΘΕΣΤΟΣ
3.ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΩΡΟΙ ΓΙΑ ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΑ 12-18 ΧΡΟΝΩΝ, ΟΥΤΕ ΓΗΠΕΔΑ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ.
4.Η ΠΟΛΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΧΡΩΜΑ
5.ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΡΑΣΙΝΟ ΠΟΛΛΑ ΠΑΡΤΕΡΙΑ ΜΕ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ
ΩΣΤΟΣΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΣΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΟΧΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΗΣ

taxidiotis είπε...

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΑΡΧΗ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΚΑΙ ΙΣΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ