Λιτότητα ή Ανάπτυξη?

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009


Είναι πλέον δεδομένη η απαίτηση της Ευρωπαικής Επιτροπής για εφαρμογή άμεσων μέτρων από την πλευρά της χώρας μας ώστε να μειωθεί δραστικά το δημοσιονομικό έλλειμμα εντός του 2009 (στα πρότυπα της Γαλλίας). Σε περίπτωση που ακολουθήσουμε την συνταγή αυτή αποκλειστικά, χωρίς παράλληλη έμφαση στην ανάπτυξη, θεωρείται σίγουρο ότι θα πρέπει να περιμένουμε νέο κύμα αυξήσεων φόρων κλπ με αποτέλεσμα να καταστεί ακόμα πιο δυσχερής η επιβίωση των επιχειρήσεων της χώρας μας, μικρών και μεγάλων, που σαν συνέπεια θα έχει την περαιτέρω μείωση των θέσεων εργασίας (αύξηση της ανεργίας). Σε μία εποχή όπου ο Τουριστικός, κατασκευαστικός, χρηματοπιστωτικός, και εξαγωγικός κλάδος περνάνε ήδη το κατώφλι της κρίσης, το ποσοστό της ανεργίας θα αυξηθεί σαν αποτέλεσμα της μείωσης της απασχόλησης. Ετσι, η Ελληνική οικονομία βραχυπρόθεσμα μπορεί να έχει πετύχει τον άμεσο στόχο της, θα γίνει καλό παιδί στην Ευρώπη, αλλά μακροπρόθεσμα θα γονατίσει οικονομικά, παρόλο που με τη μείωση του ελλείμματος θα αποκτήσει λογικά μεγαλύτερη πιστοληπτική ικανότητα.

Τίθεται λοιπόν το ερώτημα, σε μια εποχή που οι επιχειρήσεις, οι εργαζόμενοι, οι υπάλληλοι αλλά ακόμα και το μεγάλο κεφάλαιο βρίσκονται στα πρόθυρα κρίσης, είναι το μεγάλο ζητούμενο η άμεση μείωση του ελλείμματος? Μήπως η Ευρώπη, μετά από προτροπές της Γερμανίδας Καγκελαρίου – που ενδιαφέρεται να σώσει τα χρήματα των πολιτών της Γερμανίας και μόνο για λόγους δημοτικότητας – σταμάτησε να ενδιαφέρεται για το όραμα του ΓαλλοΓερμανικού άξονα, για μια δυνατή και ενωμένη Ευρώπη? Μήπως με την κοντόφθαλμη – κατά τη γνώμη μου – λογική της, οδηγούμαστε σε οικονομική καταστροφή αντί για διέξοδο?

Στο σημείο αυτό θα συμφωνήσω με γνωστούς οικονομολόγους που είναι της γνώμης ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να σταματήσουν την προσκόλληση στην δημοσιονομική λιτότητα που ακολουθούν μέχρι τώρα. Πρέπει να δοθεί άμεσα παράταση για την μείωση του ελλείμματος των χωρών της Ευρωζώνης. Είναι καιρός να δοθεί προτεραιότητα στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και πίεση προς τον ιδιωτικό τομέα για επενδύσεις, χρηματοδοτούμενες από επεκτατικές δημοσιονομικές πολιτικές και όχι λιτότητας. Αυτό θα έχει σαν συνέπεια την ραγδαία αύξηση της ανάπτυξης που με τη σειρά της θα φέρει (έστω και σχετικά) μακροπρόθεσμα και την μείωση του ελλείμματος. Κυρίως όμως θα δώσει οξυγόνο στους εργαζόμενους που δεινοπαθούν.

Θα δείξει.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

....δύσκολο πρόβλημα η ζωή κι άνθρωποι τα χάνουν ,γιατί φροντίζοντας να ζούν ξεχνούν πως θα πεθάνουν....

Ανώνυμος είπε...

Ε, λοιπών στα τόσα χρόνια που θυμάμαι τον εαυτό μου, αυτό το κράτος πάντα έβαζε το μακρύ του χέρι στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις(την ραχοκοκαλιά) για να αντλήσει πόρους, εύκολη και ανέξοδη εισροή κεφαλαίων. Το έκανε ο Μητσοτάκης το ‘92(έκτακτη οικονομική βοήθεια), το έκανε το ΠΑΣΟΚ(περαίωση-συνάφεια), το συνεχίζει ο Καραμανλής(ξανά-κλείσιμο 3ετείας, 6ετείας)κλπ.κλπ. Αυτή εδώ η κρίση που βιώνουμε ήταν προβλέψιμη. Αυτή είναι η άποψη μου. Μετά από μία μεγάλη και μακροχρόνια ανάπτυξη σε ιλιγγιώδης ρυθμούς, ήταν κάτι το αναμενόμενο, το ψιθύριζαν οι οικονομικοί στοχαστές(of the record),το έβλεπαν οι μεγάλοι μάνατζερ των εταιρειών(όχι golden boys) δεν μπορούσαν βέβαια να προσδιορίσουν χρονικά το κράχ! Όμως αυτό δεν έχει και τόσο σημασία, σημασία έχει ότι όπως στις μέρες τις ανάπτυξης, το κράτος, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα(βλέπε τράπεζες) δεν ενημέρωσαν τον πολίτη για την διαχείριση του χρήματος, δεν δημιούργησαν αυτό που λέμε: ‘’καταναλωτική παιδία’’ στον Έλληνα. Αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία σε μια καπιταλιστική κοινωνία όπως τη δική μας.
Σήμερα και εν μέσω τις κρίσης όλοι μηλάνε γι αυτήν, απλά περιγράφοντας την. ''Δεν θέλω να μου περιγράψεις την κρίση, θέλω να με μάθεις πώς να ξεφύγω από αυτήν''. Όλοι στην Ευρώπη και στην Ιαπωνία μιλάνε για την ''μετά κρίση εποχή’’ όπου το νέο εργασιακό περιβάλλον και το επιχειρείν θα είναι τελείως διαφορετικό, μιλάει κανείς γιαυτό εδώ στην Ελλάδα. Ένα παράδειγμα μόνο θα αναφέρω: όλες οι χώρες η μία μετά την άλλη αναθεωρούν τη σκέψη για πυρηνική ενέργεια. Στην Ελλάδα και μόνο η σκέψη μας τρομάζει, κιόμως αυτό είναι κάτι που θα συμβεί σε χώρες όπως, Τουρκία, Βουλγαρία, Ρουμανία πολύ πριν από μας.
Τελειώνω με μια κινέζικη παροιμία: μάθε με πώς να ψαρεύω, όχι να με ταΐζεις. διαχειρηστές κρίσεων

outsider

Makiaveli είπε...

Φίλε outsider,

πολυ εύστοχο το σχόλιο σου και η παροιμία που ανέφερες σίγουρα επίκαιρη όσο ποτέ. Μια λίγο διαφορετική έκδοση της παροιμίας, με το ίδιο ακριβώς νόημα, είναι :

"Δώσε μου ένα ψάρι και θα είμαι χορτάτος μία μέρα. Μάθε μου να ψαρεύω και θα είμαι χορτάτος μια ζωή"

(δεν ήξερα ότι είναι Κινέζικη, κοίτα που έχουν μυαλό οι "ψηλοί"!)

Ανώνυμος είπε...

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΜΕΡΕΣ

Ανώνυμος είπε...

Πολύ στο Κινέζικο δεν το έχετε ρίξει; Μήπως θέλετε να γινουμε ΚΙΝΕΖΟΙ; Αυτο δεν γινεται. ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΑΔΕΛΦΟ ΚΡΑΤΟΣ.Ελληνικές παροιμίες ή ρητά δεν υπάρχουν ;
''Απο την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα΄΄
Δημοτικό Συμβούλιο δεν θα έχουμε;
Μην μας το χαλάτε ρε παιδιά,εχουμε εθιστεί σαυτό το πράμα,γιατί καθε φορά μας βγαινει και κάποιο απλυτο.Περιμενουμε εναγωνίως..

Ανώνυμος είπε...

Ότι έχει αίσθηση την χιούμορ ο Πάγκαλος είναι γνωστό. Όμως στην βουλή είπε ένα από τα σόκιν ανέκδοτα του που έκανε και τον Γιώργου Σουφλιά να γελάσει.
Και φανταστείτε ότι αυτό το ανέκδοτο είναι το λιγότερο σόκιν!


«Οικογένεια επιστρέφει από το...
πρώτο της σαφάρι στην Αφρική. Τους φωνάζουν γείτονες και τους ρωτούν για τις εντυπώσεις τους.

- Είδαμε διάφορα άγρια ζώα! - Δηλαδή;

- Να,είδαμε τη ζέβρα. - Πώς είναι αυτή; - Είναι σαν γάιδαρος με γραμμές. - Α.Τι άλλο; - Είδαμε και καμηλοπάρδαλη; - Πώς είναι αυτή; - Σαν γάιδαρος με ψηλό λαιμό! - Α.Τι άλλο; - Είδαμε και βόα. - Πώς είναι αυτός; - Είναι όπως ο γάιδαρος όταν θέλει να ζευγαρώσει,αλλά χωρίς τον γάιδαρο...».

taxidiotis είπε...

ΤΗ ΦΩΤΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗ ΣΥΝΤΗΡΟΥΝ ΟΙ ΑΝΥΠΟΤΑΧΤΟΙ ΟΙ ΑΝΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΟΙ,ΟΙ ΤΥΧΟΔΙΩΧΤΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΟΧΙ ΤΑ ΚΑΘΗΣΥΧΑΣΜΕΝΑ ΛΑΜΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.ΑΡΑ ΛΙΤΟΤΗΤΑ.